Το Νοέμβρη του 1973 ο δημοκρατικός λαός, με τη νεολαία μπροστά, τόλμησε και αντιτάχθηκε σθεναρά στην τυραννία και τον ολοκληρωτισμό. Όρθωσε ανάστημα για να κερδίσει ξανά όλα όσα με βία του είχαν στερήσει.
Το Πολυτεχνείο είναι ημέρα μνήμης της ηρωικής και δημοκρατικής εξέγερσης. Είναι ημέρα τιμής για αυτούς που αγωνίστηκαν και έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία και τη δημοκρατία, την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη. Με το αίμα τους άνοιξαν το δρόμο της πτώσης της Χούντας, επιβεβαιώνοντας ότι με κινητοποίηση, συμμετοχή και θυσία τα τυραννικά καθεστώτα καταρρέουν.
Το Πολυτεχνείο είναι πάντα εδώ, στη σκέψη μας και στην καρδιά μας. Καθορίζει τον αξιακό μας κώδικα και τη βάση των επιλογών μας. Εμπνέει και αφυπνίζει, σημαίνει νέα πάλη και σαλπίζει νέους αγώνες.
Γιατί μπορεί ο αυταρχισμός και η δικτατορία των Συνταγματαρχών να νικήθηκαν τότε, όμως οι προκλήσεις παραμένουν. Το «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία», το σύνθημα που δονούσε τα πάντα πριν 49 χρόνια, δεν είναι κλισέ να πούμε ότι παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ.
Ιδιαίτερα σήμερα, που η ακρίβεια, η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός, η αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, η διαρκής υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και της δημόσιας παιδείας, δυναστεύουν την καθημερινότητα του λαού.
Ιδιαίτερα σήμερα, που οι υποκλοπές και η αρπαγή της περιουσίας από τα funds συνθέτουν ένα νέο καθεστώς αυταρχισμού, προσβάλλουν τα συνταγματικά δικαιώματα, το κράτος δικαίου και τη δημοκρατία.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δείχνει ότι κανένας δυνάστης, κανένας σφετεριστής, κανένα καθεστώς και καμία μορφή τυραννίας δεν μπορεί να αντέξει μπροστά στο ορμητικό κύμα του δρώντος λαού. Δείχνει, ακόμη, πως οι καλύτερες ημέρες δε χαρίζονται, παρά μόνο διεκδικούνται και κερδίζονται με κόπο, αλληλεγγύη και αυταπάρνηση. Με αυτά τα σπουδαία προχωράμε μπροστά για ένα ελπιδοφόρο και προοδευτικό αύριο.