Στήλη: Χωρίς Όρια
Με αφορμή την επίσκεψή μου στην υπηρεσία ύδρευσης του Δήμου Ήλιδας και τη διαπίστωση ότι ακόμα “δεν έχουμε σύστημα στο Δήμο από τις 26 Ιουνίου” και δεν μπορούμε να αλλάξουμε το όνομα παραλήπτη στο ρολόι του νερού, καθώς και την “περιπέτεια” του Δημοτικού Ραδιοφώνου Ήλιδας αναλογίστηκα τους “Ψηφιακούς Νομάδες” της Πορτογαλίας (Βλέπε https://www.tanea.gr/2022/10/11/world/dinei-gin-kai-ydor-gia-na-elthoun-oi-psifiakoi-nomades/) και το πρώτο “Παθητικό σχολείο” στα Τρίκαλα (Βλέπε: https://www.trikalavoice.gr/%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%AC/%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1/)
Ενώ ο κόσμος αλλάζει ραγδαία πολλές πόλεις και ολόκληρες χώρες ενδεχομένως, παραμένουν σε πλήρη αναντιστοιχία ανάπτυξης και εξέλιξης. Το χιλιοειπωμένο “ψηφιακές και πράσινες δεξιότητες” είναι το εισιτήριο για τον 21ο αιώνα για μία πόλη αντίστοιχα Ψηφιακή και Πράσινη.
Και όμως πολλοί επιμένουν σε έργα βιτρίνας και πολλά πολλά τσιμέντα. Δεν βγαίνει πουθενά αυτή η ανάπτυξη. Έχει ολοκληρωθεί κάπου εκεί το 2010, όταν κατέρρευσαν οι βεβαιότητες της Μεταπολίτευσης. Εδώ πρέπει να κάνουμε μία συγκεκριμένη παρατήρηση. Ναι, μπορεί να έχουμε ομορφιά και φύση, δεν έχουμε όμως ανθρώπινες υποδομές και μελλοντικές στοχεύσεις σε άτομα και ανθρώπους που αφήνουν το μεγάλο αποτύπωμα σε μία οικονομία όλο και πιο ψηφιακή όλο και πιο πράσινη.
Ωραία να συζητάμε για το παρελθόν, ωραία να λέμε παλιές ιστορίες όμως το μέλλον είναι εδώ και φεύγει από τα χέρια μας.