Υποχρέωση της πολιτείας στα πλαίσια της ισότητας και της κοινωνικής
δικαιοσύνης είναι να δομήσει μια κοινωνία συμπερίληψης, δίχως
διαχωρισμούς και προκαταλήψεις.
Αναπόσπαστο κομμάτι αυτών των αξιακών αρχών είναι η μέριμνα για
τα Άτομα με Αναπηρία και η ισότιμη παρουσία και συμμετοχή τους στο
κοινωνικό γίγνεσθαι.
Θα πρέπει, λοιπόν, με το χέρι στην καρδιά να αναρωτηθούμε:
Έχει υπάρξει στο πέρασμα του χρόνου ουσιαστική πρόοδος και
βελτίωση των συνθηκών ζωής των Ατόμων με Αναπηρία;
Είμαστε ικανοποιημένοι από τον βαθμό κοινωνικής ενσωμάτωσής
τους;
Έχουμε εξαλείψει τις διακρίσεις και τους αποκλεισμούς;
Έχουν στηριχθεί και ενισχυθεί έμπρακτα οι οικογένειες, γονείς και
κηδεμόνες, των Ατόμων με Αναπηρία;
Σίγουρα έχουν γίνει βήματα προόδου, οφείλουμε να παραδεχτούμε,
όμως, πως πρέπει να γίνουν πολλά ακόμα, ώστε να επιτευχθεί η πλήρης
και ουσιαστική ένταξη των Ατόμων με Αναπηρία στα κοινωνικά,
οικονομικά, πολιτικά και πολιτιστικά-πολιτισμικά δρώμενα. Είναι
αναγκαίο να τους εξασφαλίσουμε πληρέστερη πρόσβαση στην υγεία,
στην παιδεία, στην εργασία, στις ψηφιακές υπηρεσίες και στον
αθλητισμό. Να δημιουργήσουμε εκείνες τις συνθήκες που θα
επιτρέψουν και θα ενισχύσουν την αυτόνομη διαβίωση.
Τα άτομα με αναπηρία είναι ενεργοί πολίτες και ζωντανά κύτταρα της
κοινωνίας μας, με σπάνια χαρίσματα και ταλέντα. Δεν επαιτούν λίγη
προσοχή ή μια απλή εξυπηρέτηση. Αντίθετα, έχουν αναφαίρετα
δικαιώματα σε ίσες ευκαιρίες και σε προσβασιμότητα. Είναι, λοιπόν,
χρέος όλων μας να ενεργοποιηθούμε, ώστε να μην υπάρχουν
διαχωριστικές γραμμές και με ενσυναίσθηση να διαμορφώσουμε ένα
νέο, ανοιχτό και δημιουργικό πλαίσιο με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις
ανάγκες του.