Διαβάζοντας και παρακολουθώντας τις πολιτικές εξελίξεις στην Ιταλία και τις οικονομικές εξελίξεις στην Γερμανία όχι μόνο είμαστε σε ένα success story αλλά πρέπει να προσέχουμε ως Ελλάδα παρά πολύ το χειμώνα που έρχεται.
Δυστυχώς είμαστε στο αφήγημα ότι η οικονομία μας είναι θωρακισμένη και ότι ενεργειακά είμαστε καλύτερα από άλλους εταίρους στην Ε.Ε.
Αυτά θυμίζουν την «θωρακισμένη οικονομία του 2009» που έσκασε σαν καρπούζι από ύψος, με Γ. Παπανδρέου και Αντ. Σαμαρα στο τιμόνι της χώρας. Επίσης τα περί περικοπής κατά 15% οριζόντια στην κατανάλωση ρεύματος θυμίζει το ανάποδο 2010 και 2015 του Β. Σόιμπλε υπουργού οικονομικών της Γερμανίας τότε, ότι οι χώρες της Ευρώπης πρέπει να κανονίζουν τα οικονομικά μόνες τους και να μην επιβαρύνουν τις άλλες χώρες. Τώρα η Γερμανία ζητά βοήθεια…Τελικά τι είναι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση;
Το «τεμπέληδες» το « γουρούνια του Νότου» και η ταπείνωση Τσίπρα μετά το δημοψήφισμα του «Όχι» δεν έχουν ξεχαστεί από τον ελληνικό λαό, που έχει δεσμευτεί για πάνω από 50 χρόνια « μέχρι να έρθει το χρέος της χώρας κάτω από 90% του ΑΕΠ και να έχουν αποπληρωθεί ή αντικατασταθεί από ιδιωτικό δανειστή το 75% των δανείων των χωρών και της ΕΕ». Και όμως τα μέτρα και τα σταθμά εξαρτώνται από το ποια χώρα έχει πρόβλημα. Και οι χώρες όπως η Ιταλία και η Γερμανία είναι πολύ μεγάλες για να είναι αποτυχημένες.
Ενώ λοιπόν ουσιαστικά δεν είναι δική μας η κρίση, θα υπάρξουν επιπτώσεις στη χώρα γιατί δεν έχουμε βιώσιμα δημόσια οικονομικά. Ακόμα να δανειζόμαστε μόνοι μας δεν μπορούμε. Όμως η χρόνια είναι εκλογική και πρέπει να λέμε ότι όλα πάνε υπέροχα. Μέχρι το τέλος των εκλογών. Μετά;
Μετά θα πρέπει να επιταχύνουμε τις μεταρρυθμίσεις να επιταχύνουμε τις ιδιωτικοποιήσεις και να δείξουμε πιο ευρωπαίοι από όλους τους Ευρωπαίους μαζί.
Ξερετε ποιος θα βγει στις εκλογές της Ιταλίας; Ποια είναι το φαβορί; Μια Ακροδεξιά προερχόμενη από φασιστικές οργανώσεις που είναι Ευρωσκεπτικιστικη τουλάχιστον. Και ‘μείς; Έχουμε ξεμπερδέψει με τέτοια μορφώματα; Έχουμε εμβαθύνει τις δημοκρατικές μας διαδικασίες; Έχουμε απαντήσει γιατί τη δεκαετία 2010 – 2019 το πολιτικό προσωπικό ήταν πολύ λίγο για την κρίση χρέους του 2008 που τελικά την πλήρωσε η Ελλάδα; Έχουμε εμποτίσει το Δημόσιο τομέα να έχει αυτόνομη και ανεξάρτητη λειτουργία; Έχουμε άμεσο και γρήγορο σχέδιο απεγκλωβισμού του ακόμα θεόρατου χρέους της χώρας και πώς γρήγορα πρέπει να φτάσουμε τουλάχιστον στα επίπεδα χρέους του Βελγικού, του Πορτογαλικού, ή του Ιταλικού;
Η Ελλάδα και η Ιταλία έχουν πολλά κοινά σημεία. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η παλιά βαθιά σύμπραξη των αρχαίων πολιτισμών, και της ανταγωνιστικότητας των εκκλησιών, έχει φέρει τους λαούς πολύ κοντά όσον αφορά την αναζήτηση σύγχρονων λύσεων από τα σημερινά αδιέξοδα. Στην πολιτική επιστήμη η Ιταλία είναι ένα μεγάλο εργαστήριο σκέψης ήδη από την δεκαετία του ‘50 που η χώρα μας και οι άλλες μεσογειακές χώρες ακολουθούν και εφαρμόζουν ίδια συμπεράσματα.
Ας ελπίσουμε να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη της προηγούμενης δεκαετίας στην Ιταλία, στην Γερμανία ή στην Ελλάδα