Η παγκόσμια ημέρα Ατόμων με Αναπηρία αποτελεί μια αφορμή, ώστε να αναδείξουμε ένα ζήτημα το οποίο θα έπρεπε να αποτελεί υψηλή προτεραιότητα για την κυβερνητική ατζέντα κάθε χώρας: την ισότιμη πρόσβαση των ΑμεΑ στην αγορά εργασίας και την διασφάλιση της ανεμπόδιστης κοινωνικής τους ένταξης και εξέλιξης. Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης παρατηρείται ένα εξαιρετικά μεγάλο χάσμα στην απασχόληση. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Ευρωπαϊκού Φόρουμ ΑμεΑ, στην Ελλάδα, μόλις το 32,7% των συμπολιτών μας με αναπηρία καταφέρνει να εργάζεται, γεγονός που μας κατατάσσει στην τελευταία θέση πανευρωπαϊκά. Σε 11 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, λιγότερο από το 20% των γυναικών με αναπηρία απασχολούνται με μορφή πλήρους απασχόλησης, παρά το γεγονός ότι είναι πιο καταρτισμένες από τους άνδρες με αναπηρία.
Επιπλέον, τα άτομα με αναπηρία ακόμη και όταν εργάζονται κερδίζουν λιγότερα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις χάνουν μέρος ή το σύνολο του επιδόματος αναπηρίας. Κι εδώ ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια θλιβερή διαπίστωση: τα ΑμεΑ λαμβάνουν χαμηλότερο εισόδημα, ενώ έχουν πιο επιβαρυμένο κόστος ζωής λόγω της αναπηρίας τους, γεγονός που τα οδηγεί σε ένα σταυροδρόμι αδιεξόδων. Το ένα μονοπάτι καταλήγει στον αποκλεισμό από την αγορά εργασίας και το άλλο στην εργασία με χαμηλότερες απολαβές και επισφαλή εργασιακά δικαιώματα.
Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Θεμάτων Αναπηρίας της Ε.Σ.Α.μεΑ, το ποσοστό των ατόμων με αναπηρία 20-64 ετών που μετέχουν στην αγορά εργασίας είναι 23,7% και των απασχολούμενων ατόμων με σοβαρή αναπηρία 20-64 ετών μόλις 18,4%, ενώ από το σύνολο των ανέργων με αναπηρία το 65% αντιμετωπίζουν μακροχρόνια ανεργία. Χαμηλές πτήσεις διαγράφει το ποσοστό των ΑμεΑ που κατάφερε να βρει εργασία μέσω της ΔΥΠΑ, ενώ το δυσμενέστερο στοιχείο είναι, ότι το ποσοστό των συνανθρώπων μας με αναπηρία που έλαβε απάντηση σε αγγελία εργασίας είναι σχεδόν μηδενικό.
Η πρόσβαση στην εργασία, η μισθολογική δικαιοσύνη και η ισότιμη κοινωνική ένταξη των ΑμεΑ συνιστούν τόσο απροσπέλαστα ζητήματα, ώστε να δικαιολογείται η στασιμότητα ως προς την επίλυσή τους; Όχι! Για να επιλυθούν όμως απαιτείται πολιτική βούληση, σαφείς και υλοποιήσιμες προτάσεις, αντί για θεωρητικά μακρόπνοα πλάνα τα οποία όμως μένουν κλειδωμένα στο συρτάρι. Δεν συνιστά πρόοδο η χάραξη εθνικής στρατηγικής, εάν αυτή δεν υλοποιείται. Αλλά για την υλοποίησή της απαιτείται αναβάθμιση της εκπαίδευσης, δυνατότητα απόκτησης νέων δεξιοτήτων, λήψη θετικών μέτρων ενίσχυσης της απασχόλησης, θέσπιση κανόνων για τον σεβασμό των εργασιακών δικαιωμάτων των ΑΜΕΑ, διευκόλυνση της προσβασιμότητας σε ιδιωτικούς και δημόσιους χώρους και αξιοποίηση εναλλακτικών μορφών εργασίας, όπως η τηλεργασία. Χρειάζεται όμως και αλλαγή νοοτροπίας, γιατί οι διακρίσεις οφείλονται αποκλειστικά σε προκαταλήψεις.
Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε ιστορικά η πρώτη πολιτική δύναμη στη χώρα που άνοιξε την πόρτα στην ισότιμη κοινωνική ένταξη των ΑμεΑ, τους έδωσε αξιοπρέπεια και διαχρονικά στάθηκε δίπλα τους, υλοποιώντας ουσιαστικές πολιτικές και εισάγοντας θεσμούς υποστήριξής τους. Σήμερα, συνεχίζουμε να δίνουμε τη μάχη της ισότητας και της ορατότητας δίπλα στους συνανθρώπους μας ενώνοντας τη φωνή μας με τη δική τους, στο αίτημα για διασφάλιση των ατομικών και κοινωνικών τους δικαιωμάτων.
Η σημερινή ημέρα είναι μια υπενθύμιση, ότι έχουμε πολλά ακόμα να κάνουμε για να καταπολεμήσουμε αποτελεσματικά τον κοινωνικό τους αποκλεισμό και τις διακρίσεις. Σε αυτήν την κατεύθυνση συνεχίζουμε.
516