Ίσως να φταίει η ανοσία μας από τα ΜΜΕ για τις καθημερινές τραγωδίες από τον Κορονοϊό που κρατάει 2 χρόνια. Ίσως να φταίει η κοινωνία μας που συνεχίζει τον κατήφορό της, να ιδιωτεύει, να ανανθρωπίζεται, να μην έχει κοινωνικοποίηση.
Όμως οι κοινωνιολογικές αναλύσεις ξεχνούν τις μεγάλες μεταβλητές ή θεωρητικές αναλύσεις, που σκόπιμα οι εξουσιαστές τις αγνοούν επειδή δεν τις συμφέρει. “Οι κοινωνίες χειραγωγούνται”. Οι άνθρωποι είναι όντα μιμητικά που επαναλαμβάνουν σαν αυτόματο συνήθειες, προσταγές, ιδέες και πράξεις πιο μεγάλων ή πιο γνωστών ή πιο δημοφιλών συνανθρώπων τους. Ναι υπάρχει κοινωνία, αλλά μια άλλη κοινωνία. Πιο χειριστική και πιο επικίνδυνη.
Είμαστε στην κοινωνία της Διακινδύνευσης. Όλοι οι κοινωνικοί επιστήμονες επιμένουν οτι οι άνθρωποι έχουν εντάξει στις ζωές τους πολλά ποσοστά φόβου και κινδύνου. Τέτοιες σταθερές που επηρεάζουν τις ζωές των ανθρώπων μπορούν να τις εκμεταλλευτούν οι άνθρωποι της εξουσίας.
Και φυσικά όταν δεν μας συμφέρει δεν πανικοβαλλόμαστε (διαχείριση του φόβου, των συναισθημάτων) όταν μας συμφέρει τρελαινόμαστε (διαχείριση της κοινής γνώμης για θέματα lifestyle, πιο επιφανειακά). Αυτή τη δουλειά κάνει ένα ολόκληρο δίκτυο επικοινωνίας που στήνεται προσεκτικά αλλά πολύ επαγγελματικά.
Επομένως τρελαινόμαστε με τον Στάθη Παναγιωτόπουλο αλλά δεν θα τρελαθούμε με τους 130 νεκρούς….Τι είναι 130 νεκροί σε μία μέρα;