Ο σεβασμός του δικαιώματος στη ζωή με αξιοπρέπεια των Ατόμων με Αναπηρία
είναι προαπαιτούμενο για μια δημοκρατική πολιτεία.
Και μια σύγχρονη δημοκρατική πολιτεία δε μπορεί να νοείται ως τέτοια, αν δεν
είναι μια πολιτεία συμπεριληπτική, μια πολιτεία όπου κάθε είδους διάκριση θα
αποτελεί παρελθόν και το αυτονόητο δεν θα χρειάζεται να τονίζεται κάθε 3 η
Δεκεμβρίου.
Πλέον, κανείς δε μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν είναι ενημερωμένος, σε σχέση με τις
τεράστιες δυσκολίες που τα Άτομα με Αναπηρία, καθημερινά, εξακολουθούν να
αντιμετωπίζουν.
Πλέον, είναι η ώρα να περάσουμε σε συγκριμένα θεσμικά, εκπαιδευτικά,
κοινωνικά, χωροταξικά και οικονομικά μέτρα και δράσεις που θα ανακουφίζουν και
θα δίνουν προοπτική για μια ολοκληρωμένη επαγγελματική και κοινωνική ένταξη
στους συγκεκριμένους συμπολίτες μας, που σημειωτέον ότι αποτελούν το καθόλου
ευκαταφρόνητο 10% του πληθυσμού.
Σήμερα επιπλέον, απαιτείται όσο ποτέ άλλοτε η διαμόρφωση ενός προγράμματος
με επαρκείς πόρους που θα δίνει τη δυνατότητα στα Άτομα με Αναπηρία να
βελτιώσουν τις υποδομές προσβασιμότητας στο σπίτι ή στην εργασία τους,
υποχρέωση που βέβαια επεκτείνεται εξίσου και στις δημόσιες ή ιδιωτικές
υπηρεσίες του δημόσιου χώρου.
Το ΠΑΣΟΚ σε στενή συνεργασία με το αναπηρικό κίνημα έφερε στο προσκήνιο τις
έννοιες της προσβασιμότητας και της ισότητας για τα ΑμεΑ από τα πρώτα, ακόμη,
2
χρόνια των κυβερνήσεων του, προχωρώντας σε γενναία μέτρα ένταξης και
στήριξης.
Σήμερα, με κάθε όπλο που διαθέτει, συνεχίζει την προσπάθεια για το χτίσιμο μιας
κοινωνίας ισότητας και αλληλεγγύης με γενναία μέτρα ένταξης και στήριξης που
εγγυώνται την ισότιμη πρόσβαση των Ατόμων με Αναπηρία στην εκπαίδευση, την
εργασία και την κοινωνία.
Καμία άλλη λύση δεν είναι επαρκής, παρά μόνο η πλήρης και ολοκληρωτική
ενσωμάτωσή τους στον κοινωνικό κορμό, χωρίς αστερίσκους ή ημίμετρα.
Είναι ζήτημα ταυτοτικό για μια ώριμη δημοκρατία και έναν προηγμένο πολιτισμό.
Και γι’ αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο.