Οδηγώ μόνος στον Εθνικό δρόμο γυρίζοντας από το πατρικό και θυμάμαι ότι …πριν από αρκετά χρόνια, μιλώντας με τον πατέρα μου, ανακάλυψα ότι εκείνη τη χρονιά είχα γράψει στο κοντέρ του αυτοκινήτου μου πάνω από 50.000 χιλιόμετρα! Υπολόγισα ότι για αρκετά χρόνια, έγραφα οπωσδήποτε 30 με 40 χιλιάδες χιλιόμετρα το χρόνο. Οι αποστάσεις φαινόταν μικρές, αφού δεν είχα πρόβλημα να κάνω και 100 χιλιόμετρα για να φάω με έναν φίλο…Όλα αυτά παλιά…
Η κίνηση στον δρόμο είναι μικρή και τα ΙΧ αραιά και που, καμιά σχέση με την κίνηση μερικά χρόνια πριν σε αντίστοιχη χρονική περίοδο.
Φαίνεται ότι δεν είναι μόνο δικό μου πρόβλημα, αλλά πρόβλημα των περισσότερων.
Μετράμε τα χιλιόμετρα, τα διόδια, τα λίτρα βενζίνης για να καταλήξουμε να μην …μετακινηθούμε.
Χάνουμε έτσι σιγά σιγά τους φίλους μας, αφού δεν μπορούμε να τους δούμε να πούμε καμιά κουβέντα, να ποιούμε ένα κρασί, να ανταλλάξεις απόψεις… και η συνέχεια γνωστή… “μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονούνται”
Δεν πάμε σε γάμους, σε γιορτές και τα προσκλητήρια πια δεν έχουν καμιά αξία. Ήρθε και ο Covid για να δώσει το απόλυτο άλλοθι στους νεόνυμφους να κάνουν έναν γάμο σε κλειστό κύκλο και άλλοθι στους …καλεσμένους να μην πάνε … και έδεσε το πράμα…
Δεν μπορούμε να αποχαιρετήσουμε για την τελευταία κατοικία συγγενείς, φίλους, αγαπημένα πρόσωπα αφού δεν περισσεύουν χρήματα από τους λογαριασμούς που φαίνεται ότι έρχονται πάντα πιο γρήγορα απ΄ ότι θα θέλαμε… Χάνουμε τις ανθρώπινες στιγμές χαράς και λύπης, αυτό που χρωματίζει τις ζωές μας, αυτό που είναι στημόνι για να υφάνουμε τη ζωή μας.
Έτσι σιγά – σιγά αποχαιρετάμε συνήθειες που μας ενώνουν με άλλους, εν τέλει με τους συν-ανθρώπους μας, τους συν(μ)πολίτες μας , χάνουμε τα συν….
Έτσι χωρίς κοινά, παύουμε να είμαστε κοινότητα και έχουμε μετατραπεί σε βουβά υποζύγια με μόνη ενασχόληση το κυνήγι του επιούσιου.
Μας κλείνουν, μας περιορίζουν, μας στενεύουν, καταστρέφουν κοινωνικούς δεσμούς και φτιάχνουν- τον έχουν φτιάξει ήδη – έναν καινούριο άνθρωπο…
Μονήρη, κλεισμένο στο σπίτι του…μόνο του με την τηλεόραση!
Έτσι δικαιολογείται και η ομοιομορφία των απόψεων.
Από τους περισσότερους φίλους μου, ακούω να επαναλαμβάνουν τις απόψεις της τηλεόρασης, τις έχουν κάνει δικές τους, χωρίς να το καταλάβουν.
Μια γκρίζα ομοιομορφία της μια και μοναδικής άποψης, του ενός και μοναδικού αδιαπραγμάτευτου δρόμου!
Αν τολμήσεις να διαταράξεις την ομοιομορφία αμέσως γίνεσαι γραφικός, επικίνδυνος και μάλλον ενοχλητικός, αφού ξύνεις πληγές που δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν…
Κλέβουν τις ζωές μας!
Ας βρεθεί κάποιος να το ονομάσει αυτό …πρόοδο.
..ξεχάστηκα ..εδώ φρένο, ξανά διόδια, έχω χάσει το μέτρημα…
Πληρώνω για ακόμα μια φορά τα διόδια … 4,5 ευρώ, τζάμπα! Ούτε κ΄άν 5 ευρώ! Κοντά στις 1500 δραχμές, ποσό που θα μπορούσε να περάσεις μια ολόκληρη μέρα, ένα μεροκάματο λίγο πριν το 2000 όταν είχαμε ακόμα τη δραχμή στην τσέπη μας.
Ώπα νάτο!
Αυτό είναι.
Εκτός από τα ευρώ που ληστεύουν από τα ατελείωτα διόδια – δεν μιλάμε για τα πανάκριβα καύσιμα – επιτυγχάνουν και το εξής:
ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ στην πραγματικότητα την επικοινωνία, την συνάθροιση αφού γίνεται πανάκριβη, άρα μη πραγματοποιήσιμη.
Έτσι μας αποτελειώνουν έναν – ένα χωριστά, σιωπηλά και σε διαφορετικό χρόνο.
Μπροστά μου ένα αγροτικό – φορτωμένο αγκομαχάει. Από τα παρελκόμενα φαίνεται ότι πάει για τη λαϊκή της μεγάλης πόλης.
Κι’ αν για μας τους εποχούμενους η επιβάρυνση είναι ..στιγμιαία, τι γίνεται με τους παραγωγούς που μεταφέρουν προϊόντα;
Τυχαία νομίζετε ότι υπάρχουν λεμόνια Αργεντινής.
Ξέρεις πόσα θα πληρώσει ένας παραγωγός από την …μακρινή Αργολίδα για να τα φέρει στην Αθήνα! Καύσιμα, διόδια, δεν μιλάμε για μεροκάματα… Τόσα πολλά που είναι πιο …φθηνά να τα φέρεις από την Αργεντινή ή μήπως όχι.
Ακόμα και να μην θέλει να πιστέψει κανείς τις θεωρίες συνωμοσίας τέτοιο συνεκτικό σχέδιο καταστροφής δεν είναι τυχαίο…
Αν οι αυξήσεις συνεχίσουν, αναπόφευκτα κατά πως φαίνεται, οι λογαριασμοί ενέργειας θα δώσουν τον τόνο σ΄ όλους τους άλλους λογαριασμούς, βλέπω κι’ άλλες περικοπές στις μετακινήσεις. Οι δρόμοι θα είναι εκεί να μας περιμένουν να τους ταξιδέψουμε, αλλά οι περισσότεροι δεν θα μπορούμε.
Τώρα … ξαφνικά η χώρα έγινε τεράστια.
Οι ιθαγενείς θα πάθουμε ότι τα καημένα ζωάκια σ’ ένα δάσος που ανοίγεται μια κλειστή οδός. Εκεί που κυκλοφορούσαν ελεύθερα, βρέθηκαν να ζουν σε μια φυλακή με τοίχους τους δρόμους…
Ακριβώς έτσι. Οι δρόμοι είναι για άλλους, πάντως όχι για τους ιθαγενείς!
Οι δρόμοι θα αποτελούν τα όρια της “ανοιχτής” φυλακής μας!
Μόλις έφτασα…
…πρέπει να παρκάρω…
άντε γεια!
Αντώνιος Ι. Γκούτσιας
Φυσικός – Συγγραφέας.
Υ.Γ.
Η Ελλάδα δεν είναι μικρή χώρα. (Αν το πιστεύετε έχετε πέσει θύματα του μύθου της “Ψωροκώσταινας”)
Η Πελοπόννησος – ένα τμήμα της Ελλάδας – έχει έκταση 21.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα (από τα 132.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα του συνόλου της χώρας)
Η Ολλανδία έχει έκταση 41.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα – διπλάσια της Πελοποννήσου και πληθυσμό 17 εκατομμύρια. Η Ολλανδία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας τροφίμων και γεωργικών προϊόντων στον κόσμο, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες..
Κουτσομπόλης