Το μεγάλο θέμα αυτής της εβδομάδας που δυστυχώς πέρασε στα “ψιλά” γράμματα των ΜΜΕ, τοπικών και κεντρικών καθώς και των σχολιαστών, καφενείου και facebook, είναι η αντισυνταγματικότητα των νόμων για την Τοπική αυτοδιοίκηση της κυβέρνησης το 2019. Τότε μερικές εβδομάδες μετά το Μάιο και τον Ιούλιο του 2019 που είχαμε αλλαγή των ηγεσιών στην Τοπική αυτοδιοίκηση και στην Κυβέρνηση, αντίστοιχα.
Η δικαιολογία της κυβέρνησης ήταν οτι με το σύστημα της απλής αναλογικής οι Δήμοι θα μείνουν ακυβέρνητοι και δεν θα μπορεί να παρθεί καμία απόφαση. Έτσι νομοθετήθηκε το σχέδιο που κρίθηκε αντισυνταγματικό πριν αναλάβουν οι νέες ηγεσίες στους Δήμους και στις Περιφέρειες. Η εμμονή οτι η απλή αναλογική είναι επιζήμια ήταν τόση, που όλοι συζητάγανε τότε το 2019, σαν να είχε εφαρμοστεί ο νόμος της απλής αναλογικής και υπήρχαν δεδομένα από την υλοποίησή της. Σαν να μην έφτανε αυτό μεγάλο κομμάτι “ανεξάρτητων” τοπικών αρχόντων καλέστηκαν να υπερασπιστούν το νέο νομοσχέδιο τότε και να καταδικάσουν μια για πάντα την απλή αναλογική ως το πιο κακό σύστημα Διακυβέρνησης.
Φυσικά το όλο εγχείρημα έπεσε όχι αμέσως αλλά μετά από πολύ καιρό ελέω ταχύτητας Δικαιοσύνης στην Ελλάδα. Δεν μπορεί να υπάρχει απόλυτη πλειοψηφία στα όργανα Διοίκησης (Οικονομική επιτροπή, Ποιότητα ζωής) χωρίς να υπάρχει πλειοψηφία στο Δημοτικό συμβούλιο. Είναι σαν να έχουν ανεξαρτητοποιηθεί 2 όργανα από τη Βούληση του λαού. Ενώ μέχρι και ο Δήμαρχος στηρίζεται στην πλειοψηφία, τα όργανα που παίρνονται αποφάσεις έχουν την απόλυτη κυριαρχία απόφασης και ελέγχου.
Κάποιοι Δήμοι συγκρατήθηκαν από αυτή την απόλυτη εξουσία, κάποιοι άλλοι πατώντας στην κυβερνητική απέχθεια για την απλή αναλογική, μετέφεραν όλες τις εξουσίες σε ένα όργανο. Για τη Νέα Δημοκρατία η συνέχεια της Απλής Αναλογικής περνάει από το σχεδιασμό των διπλών εκλογών στις Εθνικές εκλογές. Για τους Δημάρχους; Ποια είναι η δικαιολογία τους; Ποια η λογική τους;
Τα χρόνια πέρασαν και πολλά έγιναν. Στο Δήμο Ήλιδας τέτοιες ιστορίες που μία απόφαση παίρνεται στην οικονομική επιτροπή ενώ έχει πάρει αρνητική απόφαση στο Δημοτικό Συμβούλιο είναι πάρα πολλές. Ειδικά αυτές που έχουν να κάνουν με απευθείας αναθέσεις εκατομμυρίων Ευρώ. Σ’ αυτές τις υποθέσεις κανονικά θα έπρεπε ο Νόμος του Κράτους να έχει περισσότερες από μία δικλίδες ασφαλείας. Και όμως τα πράγματα έγιναν ανεξέλεγκτα, ειδικά και με την αφορμή της πανδημίας.
Η κεντρική πολιτική επηρεάζει την τοπική πολιτική δίνοντας χώρο και χρόνο σε “κινήσεις” διαφθοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος. Ο Δήμος Ήλιδας τα επόμενα χρόνια θα βρεθεί με πάρα πολλές υποθέσεις που θα ζητούνται τα “ρέστα” από τους υπόλοιπους του διαγωνισμού ή τους ανταγωνιστές διότι δεν τηρήθηκαν όχι οι νόμοι, ούτε καν τα προσχήματα. Το “άνοιγμα” του Δήμου Ήλιδας είναι μεγάλο, ειδικά αν βάλεις και τα “κρυφά” χρέη που θα φανούν μετά το 2023. Τέτοιες δυστυχώς είναι οι παρακαταθήκες των ηγεσιών μετά το 2010, όταν άλλαξε ριζικά η μεταπολίτευση με τα μνημόνια και τις τρόικες.
Όμως πολλοί συνέχιζαν να τρώνε, να μασουλάνε, να συνεχίζουν το “χαβά” τους σαν να είμαστε τριτοκοσμική χώρα. Όπως το σπουργίτι της εικόνας που συνεχίζει και τρώει ό,τι του πετάξεις μπροστά του. Σε λίγο δεν θα μπορεί ούτε να περπατήσει, πολύ περισσότερο να πετάξει… Και στην Κουρούτα, όπου τραβήχτηκε η φωτογραφία, υπάρχουν πολλές γάτες όλων των χρωμάτων.