Η Γενικη εκτίμηση των πρώτων ημερών είναι η κυριαρχία Τσίπρα, σε όλα τα επίπεδα επικοινωνίας. Όμως οι γνωρίζοντες τα πράγματα ξέρουν τον υπόγειο πόλεμο μεταξύ των «παλιών» στελεχών που οχυρώνονται σε ιδεολογικές θέσεις και των ρεαλιστών που στηρίζουν Τσίπρα και τις επιλογές του.
- Η διεύρυνση έως και σε φιλελεύθερα πρόσωπα
- Η υποβάθμιση του ρόλου του κόμματος στην παραγωγή πολιτικής
Και τα 2 είναι κόκκινες γραμμές γι’ αυτούς που φαντάζονται μαζικά κόμματα και ενεργό πληθυσμό που είναι πρωταγωνιστής στις κοινωνικές εξελίξεις. Αγνοούν τη δύναμη της εικόνας, τη δύναμη του χρήματος και τις διεθνείς ισορροπίες. Λόγω των παραπάνω και επειδή δεν συμφωνούν σε πολλά αλλά δεν έχουν προτάσεις στη σημερινή εποχή, έχουν αποφασίσει στο ρόλο του κομπάρσου και της ιδεολογικής καθαρότητας.
Από την άλλη ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει στο πετσί του από το 2015, ότι οι ιδεολογικές αγκυλώσεις είναι βούτυρο στο ψωμί των αντιπάλων. Θέλουν να εγκλωβίσουν την Αριστερά σε μονόχρωμη, μονοκόμματη, καθαρή παράταξη του 3%, που δεν θα έχει καμία πολιτική πρόταση εξουσίας όπως το ΚΚΕ. Αυτό θέλουν και ο Τσίπρας έχει αποφασίσει να κάνει ο,τι είναι δυνατόν για την εναλλακτική από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τις ακροδεξιές κρατικιστικες θέσεις.
Η σοσιαλδημοκρατία και ο ριζοσπαστισμός μαζί με τον πατριωτισμό τον μπολιάζουν και του δίνουν τους άξονες για τις εναλλακτικές του θέσεις. Και γι’ αυτό συσπειρώνει. Και ο χρόνος είναι μαζί του για την επαναφορά σε ρόλο πρωταγωνιστή