Ο σημερινός Πάπας, επικεφαλής της Καθολικής εκκλησίας προσπαθεί με νύχια και με δόντια να εκσυγχρονίσει, να εκμοντερνίσει την καθολική εκκλησία. Επανέλαβε τη συγνώμη στους αδελφούς Ορθοδόξους για τα ιστορικά γεγονότα με την Οθωμανική αυτοκρατορία και τις σταυροφορίες με θέματα που όπως είπε ο ίδιος ο Πάπας Φραγκίσκος «Αισθάνομαι την ανάγκη να ανανεώσω την αίτηση συγγνώμης από τον Θεό και από τους αδελφούς για τα σφάλματα που διέπραξαν οι καθολικοί».
Τώρα γιατί το κάνει ο Πάπας αυτό, είναι μία ιστορία που ξεφεύγει από μας που ζούμε στην Ελλάδα. Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι οτι οι αδελφοί μας προχωρούν προς τον 21ο αιώνα, ενώ εμείς έχουμε σταματήσει στον 19ο.
Μετά την απελευθέρωση και το αυτοκέφαλο της Ελλαδικής εκκλησίας, με την πρωτοκαθεδρία του Πατριαρχείου στην Κωσταντινούπολη, πολλές εκκλησίες αυτοκέφαλες που είτε στηρίζονταν σε δυνατά Κράτη είτε σε αδύνατα είχαν μία δική τους πολιτική και στρατηγική στα θεολογικά θέματα, με αποτέλεσμα πολλές φορές να συγκρούονται ορθόδοξες αρχιεπισκοπές μεταξύ τους.
Η σοβαρή κατάσταση με την Ουκρανία, που πρέπει να ανήκει ως χώρα (Στην Ευρώπη ή στην Ρωσία άρα στην Ασία) έχει συμπαρασύρει και τα εκκλησιαστικά της, πού ανήκει στη Ρωσία ή είναι αυτοκέφαλη; Τέτοιες θεσμικές ανησυχίες επισκιάζουν άλλα σοβαρά προβλήματα της καθημερινότητας του απλού πιστού, από το εμβόλιο κατά του Covid-19 μέχρι την ουδετερότητα του Κράτους και των Κρατικών υποθέσεων από τα θρησκευτικά δόγματα.
Ταυτότητες, διαβατήρια, η ορκομωσία των Δημοσίων Υπαλλήλων, η διαχείριση της εκκλησιαστικής περιουσίας, η σχέση κλήρου, λαϊκών και επισκόπων είναι μερικά από τα θέματα που παραμένουν μετέωρα. Ακόμα και η πολιτική μας συμπεριφορά στους μετανάστες και στα κόμματα, έχει να κάνει με τον εκσυγχρονισμό της Εκκλησίας.
Ο Πάπας Φραγίσκος είναι έμπνευση για μας. Για τους Ορθοδόξους. Ως συμπεριφορά εκκλησιαστικού ηγέτη. Αυτό πρέπει να κρατήσουμε και να δώσουμε την απαιτούμενη ορμή για την αναγέννηση των εκκλησιακών θεμάτων της Ορθόδοξης εκκλησίας μας.