Στα ψιλά γράμματα πέρασε την εβδομάδα που μας πέρασε, οι απο΄φάσεις της Ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας (ΕΚΤ) για την Ελλάδα και το χρέος της, το οποίο ανέρχεται στα 355 δισ. Ευρώ. Με λίγα λόγια η Κριστίν Λαγκάρντ τόνισε οτι τα ομόλογα της Ελλάδας θα έχουν τη στήριξη που χρειάζεται μέχρι και το 2024.
Αυτό σημαίνει οτι ανεξάρτητα την πορεία των δύο προγραμμάτων της ποσοτικής χαλάρωσης (QE) το πρόγραμμα στήριξης ομολόγων (pep) και το έκτακτο πρόγραμμα στήριξης ομολόγων (pepp) των χωρών της Ευρωζώνης, αν θα συνεχίσουν, με τι ρυθμό και πώς θα επανεπενδύονται μέρδη και “σειρές” ομολόγων που λήγουν, η Ελλάδα (έγινε ειδική μνεία) θα έχει την κάλυψη από την ΕΚΤ. Άλλωστε η Ελλάδα δεν έχει και πολλά ομόλογα στην αγορά κεφαλαίων.
Τα καλά νέα λοιπόν μεταφράστηκαν ως εξής από την πολιτική τάξη. “Εντάξει δεν θα ξαναπεράσουμε την περίοδο 2010-2019 και θα μπορέσουμε να βγούμε από την ενισχυμένη εποπτεία του μεταμνημονιακού προγράμματος που υπογράφτηκε μετά την έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια το 2018. Είναι μία μεγάλη επιτυχία, λένε. Από την άλλη στο 2023 θα έχουμε επενδυτική βαθμίδα, δηλαδή θα είμαστε περίπου σαν την Ιταλία, σε δανεισμό, από τους οργανισμούς που ελέγχουν και δανείζουν. Ωραία και αυτή μεγάλη επιτυχία και μεγάλος στόχος. Όμως;
Καμία συζήτηση πώς η Ελλάδα θα γίνει κανονικό Ευρωπαϊκό Κράτος. Δηλαδή το χρέος να εναρμονίζεται με τους ευρωπαϊκούς κανόνες δηλαδή στο 100% του ΑΕΠ και μείωση 5% κάθε χρόνο μέχρι να φτάσει στο 100% του ΑΕΠ. Η Ελλάδα για να πετύχει εναρμόνιση τέτοια πρέπει να βρει έναν τρόπο περίπου 180 δισ. Ευρώ. Είτε μείωσης χρέους είτε αύξησης ΑΕΠ. Δηλαδή περίπου 90 δισ. Ευρώ μείωση χρέους και 90 δισ. αύξηση ΑΕΠ που είναι περίπου σήμερα στα 180 δισ. Ευρώ.
Ποσά δυσθεώρητα για τη χώρα μας. Οι επενδύσεις των 100 δισ την επόμενη δεκαετία προϋποθέτουν σταθερό χρέος και ένα περιβάλ΄λον επενδυτικό, φιλικό και κοινωνικά δίκαιο, χωρίς εξωτερικές κρίσεις είτε είναι πολεμικές είτε περιβαλλοντικές, είτε οικονομικές. Δύσκολα πράγματα για μια πολιτική τάξη που κοιτάζει μόνο κανά μήνα περίπου να προγραμματίζει. Και αυτό φάνηκε από τη συζήτηση του προϋπολογισμού του 2022, στη Βουλή. Δυστυχώς.