Οι παραγωγοί σταφίδας παραμένουν αόρατοι για την κυβέρνηση και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Εδώ και 3 χρόνια βυθίζονται στην απόγνωση, βλέποντας το προϊόν τους να μένει στα αζήτητα ή να δίνεται σε εξευτελιστικές τιμές, πολύ κάτω του κόστους παραγωγής. Κυριολεκτικά, όλοι αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται ένα βήμα πριν να εγκαταλείψουν τις καλλιέργειές τους.
Με σειρά κοινοβουλευτικών παρεμβάσεων, τοποθετήσεων στην Ολομέλεια της Βουλής και κατάθεση ερωτήσεων προς το αρμόδιο Υπουργείο, έχουμε αναδείξει το μείζον αυτό ζήτημα που απασχολεί εκατοντάδες οικογένειες παραγωγών στην Ηλεία. Δυστυχώς, οι όποιες απαντήσεις έχουν υπάρξει είναι απογοητευτικές και δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο αισιοδοξίας.
Για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η καλλιέργεια μαύρης κορινθιακής σταφίδας έχουν πραγματοποιηθεί πολλές συσκέψεις και συναντήσεις, δίχως, όμως, να προκύψουν κυβερνητικές λύσεις. Ενημερωθήκαμε πως προγραμματίστηκε νέα συνάντηση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων με Φορείς, στην οποία δεν προσκληθήκαμε από το αρμόδιο Υπουργείο να συμμετάσχουμε.
Πλέον, αυτό που απαιτείται, δίχως την παραμικρή καθυστέρηση, είναι η άμεση στήριξη της σταφιδοκαλλιέργειας και των ανθρώπων της. Μεταξύ άλλων, χρειάζεται ένα πακέτο μέτρων που θα περιλαμβάνει:
• τη γενναία στήριξη του αγροτικού εισοδήματος και την απορρόφηση του προϊόντος με αξιοπρεπή τιμή παραγωγού,
• τη λειτουργία του Κράτους ως αγοραστή των αδιάθετων ποσοτήτων σταφίδας (αγοραστής ύστατης καταφυγής) και στη συνέχεια αυτές να διοχετευθούν σε κοινωνικές δομές και δίκτυα ή/και να σταλούν ως ανθρωπιστική βοήθεια εκεί που είναι αναγκαίο,
• παρεμβάσεις που θα ανακουφίσουν ουσιαστικά το σύνολο του αγροτικού κόσμου από το υπέρογκο κόστος παραγωγής, όπως κατάργηση καταβολής του ΕΦΚ στο αγροτικό πετρέλαιο και επιβολή μηδενικού ΦΠΑ σε λιπάσματα και αγροεφόδια.
Επιτέλους, η κυβέρνηση οφείλει να ασχοληθεί σοβαρά με το εξαιρετικής ποιότητας και υψηλής διατροφικής αξίας προϊόν της μαύρης κορινθιακής σταφίδας. Οι παραγωγοί και οι οικογένειές τους δεν μπορούν να κάνουν άλλη υπομονή.
295