Η κυβέρνηση υποτίθεται πως θα έφερνε προς διαβούλευση και ψήφιση στη Βουλή ένα σχέδιο νόμου για τη στεγαστική πολιτική, που θα αποτελούσε εργαλείο εξασφάλισης αξιοπρεπούς κατοικίας για τις νέες και τους νέους μας, αλλά και για τις ευάλωτες ομάδες.
Όμως, για μια ακόμη φορά εμφανίζεται κατώτερη των περιστάσεων και παραπλανά. Άλλα υπόσχεται στους πολίτες και τελικά άλλα πράττει.
Το νομοσχέδιο αυτό δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένα προεκλογικό πυροτέχνημα. Αφορά ελάχιστους και σε καμία περίπτωση δε δίνει λύσεις και διεξόδους στο κρίσιμο ζήτημα της στεγαστικής πολιτικής.
Ενδεικτικό παράδειγμα είναι πως σε περίοδο οικονομικής κρίσης και τεράστιας αύξησης των επιτοκίων, προβλέπει μόλις 2.500 δάνεια για νέους που πρέπει να έχουν σταθερή εργασία και εξασφαλισμένο εισόδημα, στέλνοντάς τους κατευθείαν στην «αγκαλιά» των τραπεζών και σε μακροχρόνιες δεσμεύσεις, καθώς θα πληρώνουν για 30 χρόνια το δάνειο. Εάν, δε, αυτό κοκκινίσει, τότε θα χάσουν το σπίτι τους! Έχει φροντίσει για αυτό η κυβέρνηση και με τον πτωχευτικό νόμο που εφαρμόζει.
Την ίδια στιγμή, εξαπατά τους άπορους και φτωχούς νέους, καθώς ο πολύ μικρός αριθμός κατοικιών που προβλέπεται δεν αρκεί κατ’ ελάχιστο για να καλύψει τις μεγάλες ανάγκες που υπάρχουν.
Επιπλέον, το νομοσχέδιο, μεταξύ άλλων:
• συνίσταται από 5 προγράμματα, για τα οποία δεν υπάρχει κεντρικός δημόσιος φορέας διαχείρισής τους,
• παραπέμπει τη ρύθμιση σημαντικών παραμέτρων, όπως τα επιτόκια δανείων, σε Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις,
• χρησιμοποιεί τα αποθεματικά του πρώην Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας,
• παραχωρεί, μέσω της «κοινωνικής αντιπαροχής», δημόσια ακίνητη περιουσία σε εργολάβους, δίχως να λαμβάνει άμεσα ως αντιπαροχή το κράτος αυτό που δικαιούται,
• δεν ασχολείται καθόλου με τον επαίσχυντο πτωχευτικό νόμο και την ανεξέλεγκτη εξάπλωση του airbnb.
Από τα παραπάνω καθίσταται σαφές πως αυτό που ενδιαφέρει την κυβέρνηση δεν είναι η εξασφάλιση στέγης για την κοινωνική πλειοψηφία, αλλά η «τακτοποίηση» των τραπεζών και των ημέτερων μεγαλοεργολάβων.
Αυτό που χρειάζεται η κοινωνία είναι μια στεγαστική πολιτική που θα καλύπτει το σύνολο των αναγκών, ιδίως τώρα που οι πολίτες δοκιμάζονται μέσα στη γενικευμένη ακρίβεια.
Στο πλαίσιο αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. έχει καταθέσει δέσμη μέτρων, που μπορούν να δώσουν ανάσα και προοπτική, όπως:
• κατάργηση του πτωχευτικού νόμου της κυβέρνησης Μητσοτάκη,
• ρύθμιση χρεών προς την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία που δημιουργήθηκαν μέσα στην υγειονομική κρίση σε 120 δόσεις, με διαγραφή μέρους βασικής οφειλής,
• δημιουργία ολιστικού πλαισίου διαχείρισης του ιδιωτικού χρέους, δεσμευτικού για τις Τράπεζες και τα funds, με προστασία της πρώτης κατοικίας,
• έλεγχος του airbnb,
• διπλασιασμός της επιδότησης ενοικίου σε νέους και νέα ζευγάρια, σε συνδυασμό με την αύξηση του εισοδηματικού ορίου λήψης της επιδότησης,
• δημιουργία Τράπεζας Στέγης.
Το ζήτημα της στέγης συνδέεται άμεσα με την ποιότητα ζωής των πολιτών και είναι κύριο χαρακτηριστικό της κοινωνικής συνοχής. Απαιτεί έναν ολοκληρωμένο και συνεκτικό σχεδιασμό που όχι μόνο θα προσβλέπει στη δημιουργία στέγης, αλλά θα εγγυάται την ορθή διαχείριση και διάθεση της προσιτής οικονομικά στέγης, ώστε να αντιμετωπιστεί η στεγαστική κρίση.
Δυστυχώς, όμως, οι προτεραιότητες της κυβέρνησης είναι διαφορετικές και δεν αφουγκράζονται τις κοινωνικές ανάγκες. Για αυτό τονίζουμε πως και για μια πραγματικά αποτελεσματική στεγαστική πολιτική είναι απαραίτητη μια προοδευτική κυβέρνηση για να κάνει τις αναγκαίες παρεμβάσεις επίλυσης των μεγάλων προβλημάτων που ταλανίζουν την κοινωνική πλειοψηφία.