Άρθρο του Διονύση-Χαράλαμπου Καλαματιανού, Βουλευτή Ηλείας, Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου και Τομεάρχη Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, που δημοσιεύτηκε στο “TheOpinion”
Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για τις ευρωεκλογές. Μια κρίσιμη εκλογική διαδικασία που αφενός θα καθορίσει την πολιτική κατεύθυνση στην Ευρώπη για την επόμενη πενταετία, αφετέρου θα δράσει ως καταλύτης των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα μας.
Επιχειρώντας να αφουγκραστούμε το πολιτικό κλίμα που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην ελληνική κοινωνία, εύκολα καταλήγουμε σε τρείς διαπιστώσεις.
Διαπίστωση πρώτη: η προσέλευση στις κάλπες προδιαγράφεται μικρή. Με βάση το δημοσκοπικό αποτύπωμα, η αποχή αναμένεται να είναι σημαντική, γεγονός που προβληματίζει έντονα καθώς σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα εκφραστεί η πραγματική λαϊκή ετυμηγορία.
Διαπίστωση δεύτερη: η αδιαμφισβήτητη φθορά της κυβέρνησης. Ο κ. Μητσοτάκης έθεσε ως προεκλογικό στόχο της ΝΔ το 33%, όταν πριν έναν χρόνο στις εθνικές εκλογές, το κόμμα του είχε λάβει 41%. Προφανώς, αυτό σημαίνει πολιτική φθορά, μείωση δυνάμεων και έμμεση παραδοχή κοινωνικής αποδοκιμασίας για τις αποτυχημένες κυβερνητικές πολιτικές στα μείζονα ζητήματα της έξαρσης της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας, των χτυπημάτων στο κράτος δικαίου, της γενικευμένης ανασφάλειας που επικρατεί στην καθημερινότητα, της υποβάθμισης της δημόσιας υγείας κ.α..
Διαπίστωση τρίτη: η στάση αναμονής των προοδευτικών δυνάμεων. Είναι λογικό ενόψει μιας εκλογικής διαδικασίας, το κάθε κόμμα να επιδιώκει να αυξήσει τις δυνάμεις του. Παρ’ όλα αυτά, το μεγάλο διακύβευμα είναι διαφορετικό και η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να περιμένει.
Σε όλα τα παραπάνω ζητήματα, τις απαντήσεις τις έχουν οι ίδιες οι προοδευτικές δυνάμεις. Και εκεί ακριβώς βρίσκεται η μεγάλη ευθύνη τους. Πραγματικά, είναι στο χέρι τους να πείσουν τον δημοκρατικό κόσμο από την Αριστερά έως το Κέντρο να προσέλθει στην κάλπη για να αποδοκιμάσει μαζικά την κυβερνητική πολιτική. Μπορούν να ενεργοποιήσουν τα προοδευτικά αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας, ώστε να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό.
Πως θα γίνει αυτό; Ασφαλώς όχι σε συνθήκες περιχαράκωσης, αποκλεισμού και στείρου αρνητισμού. Για να δημιουργηθεί προοπτική νίκης, θα πρέπει να υπάρξει συνεννόηση και συνεργασία στον προοδευτικό χώρο. Είναι κάτι που ο ελληνικός λαός το απαιτεί. Αντίθετα, ο πολυκερματισμός και οι διασπάσεις είναι φαινόμενα που τα έχει πληρώσει πολύ ακριβά ο προοδευτικός χώρος. Αυτό έχει ως συνέπεια να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος οι συντηρητικές δυνάμεις και πολιτικές, που κατά κανόνα λειτουργούν και πράττουν απέναντι στα κοινωνικά συμφέροντα, υπέρ των ελίτ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ χρειάζεται για ακόμα μια φορά να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις με υπεύθυνο τρόπο. Από την πρώτη στιγμή, ως η αξιωματική αντιπολίτευση του τόπου, αναδεικνύει τα προβλήματα και τα αδιέξοδα που προκαλεί η κυβερνητική πολιτική, προτείνοντας στοχευμένες και αποτελεσματικές λύσεις. Επίσης, με τη ρεαλιστική του προγραμματική πρόταση αποδεικνύει πως υπάρχει διέξοδος και εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Παράλληλα, αποτελεί σημείο αναφοράς και θεματοφύλακας της προοδευτικής συνεννόησης. Ακριβώς για όλα αυτά συνιστά αναγκαιότητα η αύξηση των δυνάμεών του σε αυτές τις εκλογές. Η δεύτερη θέση από μόνη της δεν αρκεί, αν δεν σηματοδοτεί συνθήκες πολιτικής ανατροπής. Και αυτό θα συμβεί μόνο με αύξηση των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ώστε να διασφαλιστεί η προοδευτική ανασύνθεση και προοπτική. Αποδείξαμε και στις εθνικές εκλογές του καλοκαιριού ότι επιδιώκουμε τη συνεργασία στον προοδευτικό χώρο. Δυστυχώς, τότε δεν υπήρξε ανταπόκριση από άλλα κόμματα αυτού του χώρου. Σήμερα, δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια και αυτό οφείλουν να το λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη τους οι άλλες προοδευτικές δυνάμεις.
Αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να βαδίσει ο προοδευτικός κόσμος, προκειμένου να εμπνεύσει ξανά τους πολίτες. Ο δρόμος της ανασύνταξης και της συνεννόησης. Το είδαμε στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές στον Δήμο της Αθήνας, στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, αλλά και αλλού. Αυτό ακριβώς φοβάται ο κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ, που συγκεντρώνουν την αποδοκιμασία των πολιτών ημέρα με την ημέρα όλο και περισσότερο. Ας κάνουμε, λοιπόν, τον φόβο τους πραγματικότητα, για το καλό του ελληνικού λαού.
221