Δεν πέρασε σε πολλά sites και σε κεντρικά δελτία ειδήσεων, η επίσκεψη Σόλτς – Καγκελάριου της Γερμανίας- στην Κίνα και η σχεδόν ταυτόχρονη ανακοίνωση για εξαγορά μεγάλου ποσοστού του οργανισμού που διαχειρίζεται το κεντρικό λιμάνι του Αμβούργου από Κινέζικα κεφάλαια. Αυτή η κίνηση συνάδει και με την “περίεργη” εμμονή της Γερμανίας, να μην διαχειριστεί κεντρικά η Ευρωπαϊκή Ένωση την κρίση της ενέργειας και να υπάρχει συντονισμός από την Κομισιόν.
Έτσι η Γερμανία ακολουθεί το “δικά μου δικά μου και δικά σας πάλι δικά μου”, δηλαδή όταν τη συμφέρει ντύνεται Ευρωπαία και όταν δεν την συμφέρει, λοξοκοιτάει μέχρι τον Ειρηνικό Ωκεανό. Ενώ η κεντρική πολιτική είναι η ενδυνάμωση ενάντια στην επέλαση κεφαλαίων από την Ανατολή και ειδικά την Κίνα, σήμερα εν μέσω του πολέμου της Ουκρανίας με τη Ρωσία, η Γερμανία “εμβαθύνει” τις οικονομικές της σχέσεις με την Κίνα, μία χώρα που δύσκολα θα πει κανείς οτι έχει Δημοκρατικές ευαισθησίες ή έχει πάρει το μέρος στις παγκόσμιες εξελίξεις με τα Δυτικά Κράτη.
Και όμως όταν η Γερμανία προσπαθούσε να ισορροπήσει στον ψυχρό πόλεμο του 20ου αιώνα ανάμεσα στις ΗΠΑ και στη Σοβιετική Ένωση, την χαιρετίζαμε ως δύναμη Ειρήνης. Επιτέλους μετά από πολλά χρόνια η Γερμανία είχε αφήσει το “Πρωσικό” και Ναζιστικό παρελθόν της και έφερνε μία πιο ουδέτερη αύρα, όπως η Ελβετία, η Σουηδία και η Αυστρία. Μετά την απόφαση της Ρωσίας για εισβολή στην Ουκρανία, η Γερμανία αποφάσισε την χρηματοδότηση Στρατού, που αλλάζει τα “εσωτερικά” δεδομένα στην Ευρώπη. Παράλληλα ο Σόλτς συνεχίζει να λειτουργεί ανεξάρτητα, δίνοντας “δουλειές” στους Κινέζους. Μία “ανεξάρτητη” μη διαχειρίσιμη συμπεριφορά που “φοβίζει” και θα έπρεπε να φοβίζει την Ελλάδα και τις άλλες χώρες που είτε έχουν προσδεθεί στο άρμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε έχουν ακόμα την ευθιξία να μην κάνουν κινήσεις στη Διεθνή σκακιέρα, που θα έβλαπτε τα συμφέροντα συμμάχων και συνεταίρων σε οργανισμούς όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τέτοιες κινήσεις από τη Γερμανία, να περιμένουμε οτι θα γίνουν και με άλλες χώρες που βλάπτουν την Ευρώπη και τις χώρες της; Για παράδειγμα την Τουρκία; Τελικά τα υποβρύχια Γερμανικής κατασκευής θα παραδοθούν στην Τουρκία, επειδή ήταν “παλιότερη” παραγγελία και δεν μπορεί να ακυρωθεί; Ίσως η Γερμανία να είναι η χώρα που τελικά δεν έχει στο νου της την εμβάθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά την a la cart συμμαχία. Επομένως η Γερμανία δεν χρειάζεται να γίνει Στρατιωτική χώρα. Ας μας λείπει το βύσσινο. Οι πολιτικοί της δεν έχουν την πολιτική επάρκεια ή το σθένος μίας μεγάλης χώρας, όπως δήλωσε πρώην υπουργός ελληνικών κυβερνήσεων περί νάνου και γίγαντα*.
Εδώ να κάνουμε μία διευκρίνηση. Η χώρα μας, η Ελλάδα πρέπει να έχει συμμάχους και καλές σχέσεις με όλα τα Κράτη του ΟΗΕ και να στηρίζει παραδοσιακά Λαούς και Κράτη που έχει Ιστορικούς, γεωγραφικούς, θρησκευτικούς και πολιτικούς δεσμούς, πάντα με γνώμονα το Διεθνές Δίκαιο και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Οι ανοικτές πληγές με την Τουρκία και η διαρκής καθυστέρηση επίλυσης του Κυπριακού δεν αφήνουν την Ελλάδα να εξελιχθεί, να αναπτυχθεί, να αναπνεύσει και να αναδημιουργήσει τη σχέση της με την Ιστορία και την Παγκόσμια Πολιτική. Όμως ποτέ μα ποτέ η Ελλάδα όποιο κόμμα και αν διοικεί μετά την μεταπολίτευση δεν κάνει εξωτερική πολιτική βάζοντας στην άκρη τα συμφέροντα της Ευρώπης. Και αυτό έχει κοστίσει είτε σε οικονομικούς πόρους, είτε σε περιφερειακή ισχύ. Και επειδή η χώρα μας βρίσκεται στις αναπτυγμένες χώρες και έχει σταθερά καλές σχέσεις και ειρηνικούς σχεδιασμούς, δεν σημαίνει οτι πρέπει να υποτιμηθεί ο ρόλος της στα διεθνή φόρα.
Άλλωστε η χώρα μας στην 9ετή μνημονιακή περιπέτεια, στερήθηκε διεθνή κεφάλαια θεωρώντας οτι η Ευρώπη έπρεπε να έχει μηχανισμό διάσωσης και σε χώρες, όπως έχει σε τράπεζες, σε ηλεκτρικές εταιρίες, σε αεροπορικές εταιρίες. Αν οι κρατικές ενισχύσεις απαγορεύονται απαγορεύονται για όλες τις χώρες. Είτε είναι γερμανικές είτε Ελληνικές, είτε Ιταλικές. Και όταν δεν προχωρούν οι κινέζικες επενδύσεις στον Πειραιά “λόγω ευρωπαϊκής οδηγίας για αποκινεζοποίηση της Ευρώπης” δεν είναι συνετό να πουλιέται το Αμβούργο ή όποιο άλλο λιμάνι.
Είναι αθέμιτος ανταγωνισμός μέσα σε μία οικογένεια Κρατών.
*Θεόδωρος Πάγκαλος: “Η Γερμανία είναι οικονομικός γίγαντας, αλλά πολιτικός νάνος”
Άκης Χουζούρης