Στον απόηχο της προβολής της συνέχειας του “Game of thrones” με το “House of the Dragon” και την μεγάλη αύξηση “Jambo”, όπως αναφέρεται, των επιτοκίων από την Ε.Κ.Τ. από τη Λαγκάρντ, αναρωτήθηκα μήπως ζούμε σε μία εποχή μεγάλων αναταράξεων.
Μία εποχή που δεν υπάρχουν σταθερές αξίες και σημασίες, που οδηγούσαν το παρόν και τις αποφάσεις των ηγετών προς μία “κανονικότητα”, όχι με την τρέχουσα αγοραία έννοια, αλλά με την επιστημονική – πολιτική, δηλαδή το κυρίαρχο δίπολο Δεξιάς – Αριστεράς, Πρόοδος – Συντήρηση, που κυριάρχησε κοντά 2 αιώνες.
Γιατί αύξησε τα επιτόκια της Ευρώπης η Λαγκάρντ; Για τον πληθωρισμό. Μάλιστα. Μα εδώ ο πληθωρισμός δεν τροφοδοτείται από τη ζήτηση αλλά από την προσφορά, όχι από την μεγάλη κατανάλωση αλλά από την σπεκουλαδόρικη προσφορά. Ειδικά στην Ενέργεια. Δηλαδή η Λαγκαρντ κάνει αυτό που ξέρει σε ένα πλαίσιο του 20ου αιώνα. Να αυξήσει τα επιτόκια για να αναγκάσει μέσω των καταναλωτών τους προμηθευτές να μειώσουν τις τιμές. Δηλαδή θα περιμένουμε μετά από τη μεγάλη ύφεση, να ρίξουν τις τιμές η Ρωσία, το Ιράν και ο ΟΠΕΚ για να αγοράσουν μετά φτηνότερα οι καταναλωτές. Μα, αυτό θέλουν οι δικτάτορες. Τη μεγάλη ύφεση και την αλλαγή παραδείγματος στις κοινωνίες της Δύσης. Να βγουν ηγέτες που να έχουν την ίδια πολιτική και να μπορούν να “συνεργάζονται” με μη δημοκρατικές θεσμικές διαδικασίες.
Και τσουπ, νάτη η αλλαγή στην Ιταλία. Σε μία δύο εβδομάδες θα έχουμε την πρώτη πρωθυπουργό που δεν θεωρεί τον εαυτό της Δημοκράτη. Η συμμαχία που θα υπάρξει θα είναι άκρο – ακρο – και λίγο δεξιά του Μπερλουσκόνι. Για προσθέστε την ταραχή στην ηγεσία της Γαλλίας και τις κυβερνήσεις στα πρώην Ανατολικά Κράτη της Ευρώπης, που επικρατούν εδώ και πολύ καιρό οι ακραίες φωνές.
Δυστυχώς η πολιτική της συναίνεσης υποχωρεί. Όλο και πιο ακραίες φωνές ήδη επικρατούν στο προσκήνιο παρά τη μερική υποχώρηση από την ήττα Τράμπ στις ΗΠΑ ή την απαγόρευση της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα. Οι παράγοντες που γεννούν τέτοια ακραία φαινόμενα είναι εδώ και μας επηρεάζουν. Πρώτα και κύρια οι μισθοί των εργαζομένων. Είναι ένας βασικός δείκτης ευημερίας και δημοκρατίας. Χωρίς την αύξηση των μισθών των εργαζομένων, δεν υπάρχει κοινωνική ειρήνη. Και όμως η αύξηση των επιτοκίων, η αύξηση του πληθωρισμού, οι παρατεταμένες πιέσεις στα Δημόσια οικονομικά, συνεχίζουν να μειώνουν τους μισθούς.
Το περιβάλλον είναι ζοφερό χωρίς να φαίνεται κάποια διέξοδος. Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν Ένωση θα αποφάσιζε κοινή πολιτική για την Ενέργεια. Όπως με την Πανδημία. Αν η Ένωση ήταν Ευρωπαϊκή, θα μπορούσε με την κοινή της αποτρεπτική ισχύ, να μην γινόταν πόλεμος στην Ουκρανία. Η Ευρώπη είναι ένας από τους κυριότερους παράγοντες αστάθειας του Παγκόσμιου συστήματος, που ευνοεί ακραίους ηγετίσκους και αντιθεσμικές ενέργειες. Γι’ αυτό ο κόσμος μυρίζει οτι έρχονται τα δύσκολα, βομβαρδίζονται από επιθετικές ρητορικές και τελικά ψηφίζουν αμυντικά και φοβισμένα. Ο φόβος και η απόγνωση είναι κυρίαρχα συναισθήματα. Σας θυμίζει κάτι;
Την εποχή των μνημονίων το “Game of Thrones” ήταν το απόλυτο must στην ψυχαγωγία μας. Τελικά δεν είμαστε μακριά από τον μεσαιωνικό όλεθρο, τα μαγικά και τα ξόρκια. Ε, όταν ακούμε οτι θα περάσουμε και τον δυσκολότερο χειμώνα από το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, μάλλον πρέπει να αρχίσουμε να εξασκούμαστε στην τοξοβολία.
Άκης Χουζούρης